ความเหงาที่ไม่เคยจางหายไป
แม้เวลาจะผันพ่านไปนานเท่าไหร่.....ความเหงายังคงอยู่ตรงนี้
.....ข้างๆฉัน.....
ความเหงา ที่คิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องจากกัน
....แต่ทว่า....
ภายใต้รอยยิ้ม...เสียงหัวเราะ...คำพูดที่อ่อนโยน
คำปลอบโยนจากเบื่องลึกของจิตใจ
...ความเหงา คงจากไปแล้ว ชั่วนิรันดร์...
...เมื่อมีเธอคนนั้นก้าวเข้ามา...
....แต่ เปล่าเลย....
แปลกที่ภายใต้หัวใจที่เข้มแข็ง....กลับอ่อนแอลงเรื่อยๆ
ภายใต้ความอบอุ่น...กลับหนาวเหน็บยิ่งกว่าเก่า
และลึกเข้าไปในดวงตาที่ร่าเริง...กลับดูเหงา
และว้าเหว่ยิ่งกว่าเก่ามากมาย
....ทำไมนะ...ฉันยังคงถามตัวเอง....
ทั้งๆที่ข้างๆฉันมีเธอคนนั้น...อยู่เคียงข้างใจ
แต่ทำไมความเหงายังคงไม่จางหายไปไหน
...ซ้ำร้ายกลับมากมายกว่าเก่านัก...
ทำไมล่ะ...ทำไม
หัวใจที่ยังคงถาม คำถามเดิมๆ...ซ้ำๆ...ทุกวัน...ทุกวัน
ทว่าก็ยังหาคำตอบไม่ได้....จนท้ายที่สุด
เสียงก้องกลับจากเบื่องลึกของหัวใจ
....เธอคนที่อยู่ในใจ...ฉันใช่คนที่เธอต้องการหรือเปล่า....
ใช่คนที่เธอรักจริงไหม
แล้วใครล่ะ....ที่เธอต้องการ
ใครกันที่จะเข้ามา ณ.ที่แห่งนี้....เพื่อบรรเทาความเหงา
........ให้ไปจากฉันอย่างถาวร.......
...จะมีใครคนนั้นอยู่บนโลกนี้หรือเปล่านะ...
เพราะว่าวันแห่งความเหงา
ทำให้เราต่างก็ห่างกันไปทุกที
วันเวลาคบหามานานปี
หมดความหมายลงตรงที่ เป็นเพื่อนกัน
รู้ไหมไม่อยากให้เป็นอย่างนี้
สิ่งดีๆคอยย้ำให้ไหวหวั่น
เป็นห่วงเธอทุกเวลา
..........แต่ทว่า..........
คนที่เธอหามาแทนที่ฉัน
คงเป็นอย่างที่เธอฝันไว้ในใจ
เหนื่อยไปไหมที่ต้องทนฝืนใจตัวเอง
รักกับฉันวันนี้....แต่ว่ารักเธอมี ให้กับใคร
ถ้าหากว่าเขา...คือคนที่เธอหา มานาน
ให้บอกกับฉัน ยินยอมและพร้อมให้ไป
ไม่อยากจะกุมมือเธอที่ไร้ไออุ่น....จะทนให้ไหว
ในคืนที่หนาวเดียวดาย (ถ้ารักเขาจริงๆ)
คำปลอบโยนจากเบื่องลึกของจิตใจ
...ความเหงา คงจากไปแล้ว ชั่วนิรันดร์...
...เมื่อมีเธอคนนั้นก้าวเข้ามา...
....แต่ เปล่าเลย....
แปลกที่ภายใต้หัวใจที่เข้มแข็ง....กลับอ่อนแอลงเรื่อยๆ
ภายใต้ความอบอุ่น...กลับหนาวเหน็บยิ่งกว่าเก่า
และลึกเข้าไปในดวงตาที่ร่าเริง...กลับดูเหงา
และว้าเหว่ยิ่งกว่าเก่ามากมาย
....ทำไมนะ...ฉันยังคงถามตัวเอง....
ทั้งๆที่ข้างๆฉันมีเธอคนนั้น...อยู่เคียงข้างใจ
แต่ทำไมความเหงายังคงไม่จางหายไปไหน
...ซ้ำร้ายกลับมากมายกว่าเก่านัก...
ทำไมล่ะ...ทำไม
หัวใจที่ยังคงถาม คำถามเดิมๆ...ซ้ำๆ...ทุกวัน...ทุกวัน
ทว่าก็ยังหาคำตอบไม่ได้....จนท้ายที่สุด
เสียงก้องกลับจากเบื่องลึกของหัวใจ
....เธอคนที่อยู่ในใจ...ฉันใช่คนที่เธอต้องการหรือเปล่า....
ใช่คนที่เธอรักจริงไหม
แล้วใครล่ะ....ที่เธอต้องการ
ใครกันที่จะเข้ามา ณ.ที่แห่งนี้....เพื่อบรรเทาความเหงา
........ให้ไปจากฉันอย่างถาวร.......
...จะมีใครคนนั้นอยู่บนโลกนี้หรือเปล่านะ...
เพราะว่าวันแห่งความเหงา
ทำให้เราต่างก็ห่างกันไปทุกที
วันเวลาคบหามานานปี
หมดความหมายลงตรงที่ เป็นเพื่อนกัน
รู้ไหมไม่อยากให้เป็นอย่างนี้
สิ่งดีๆคอยย้ำให้ไหวหวั่น
เป็นห่วงเธอทุกเวลา
..........แต่ทว่า..........
คนที่เธอหามาแทนที่ฉัน
คงเป็นอย่างที่เธอฝันไว้ในใจ
เหนื่อยไปไหมที่ต้องทนฝืนใจตัวเอง
รักกับฉันวันนี้....แต่ว่ารักเธอมี ให้กับใคร
ถ้าหากว่าเขา...คือคนที่เธอหา มานาน
ให้บอกกับฉัน ยินยอมและพร้อมให้ไป
ไม่อยากจะกุมมือเธอที่ไร้ไออุ่น....จะทนให้ไหว
ในคืนที่หนาวเดียวดาย (ถ้ารักเขาจริงๆ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น